“ရြာအထိေတာ့ ေရာက္ပါတယ္”

30

Nov
2018

ေဆာင္း၀င္လာၿပီဆုိေတာ့ ညတာရွည္ၿပီးေန႔တာတုိလာၿပီ။ အခုဆုိ ကုမၸဏီထဲကုိိ ေမွာင္မွပဲေရာက္တဲ့ ေန႔မ်ား တယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ကုမၸဏီညေစာင့္ေလ။အေဖာ္တစ္ေယာက္ပါေသးတယ္။ ဒီေန႔လည္း ထံုးစံအတုိင္း အလုပ္ကိုိိ ေမွာင္မွေရာက္လာတယ္။ ေရာက္တာနဲ ့အိပ္ယာခင္း ထမင္းထုပ္ေလး ျဖည္စားၿပီး ၀ယ္လာတဲ ့”ဖိုး”တစ္ေခ်ာင္းတင္လိုက္တယ္။ ဇုိးေလးကုိ လွမ္းၾကည့္ေတာ့ အပ္တန္းလန္းနဲ့ငုိက္ေနပီ။ ကြ်န္ေတာ္လည္း “ဖိုးဖီးလ္”ေလးနဲ ့အိပ္ရာေပၚမွိန္းေနရင္း နဂါးနီကုိ သတိရလိုက္ ၊ဖြာလိုက္ ၊မီးျငွိလုိက္ ၊ဖြာလိုက္၊ ျပဳတ္က်လိုက္ ျပန္ေကာက္လိုက္နဲ ့အိပ္ေပ်ာ္သလိုပဲ ရွိေနတယ္။ “ဗိုလ္သိန္း၊ ဗိုလ္သိန္း”လို ့ေခၚသံၾကားလို ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေယာၾကီးျဖစ္ေနတယ္။ “လာ… ငါနဲ ့လိုက္ခဲ့” လို ့ေျပာၿပီး ကုမၸဏီအျပင္ဖက္ထြက္လာခဲ့တယ္။ အျပင္လည္းေရာက္ေ ရာ နွစ္ေယာက္စလံုး မုိးေပၚေထာင္တက္သြားတယ္။ “ဟာ …ေဟ်ာင့္… ငါေၾကာက္တယ္” ေျပာေတာ့ … “ငါ့လက္ကုိကုိင္ထားပါ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး” လို႔ ေယာၾကီးက ေျပာတယ္။ ဒီလိုနဲ ့ဟိုးအျမင့္ႀကီးဆီေရာက္ေတာ့ ၀မ္းလ်ားေမွာက္က်ၿပီး ေလဟုန္လိုက္စီးေန ၾကတယ္။ ေၾကာက္စိတ္က တျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္သြားၿပီး ေလဟုန္စီးရင္း ငွက္ေတြလုိ ဟုိဒီ၀ဲၾကရင္း ေအာက္ကမီးေရာင္ေတြကုိလည္း ျမင္ေနရတယ္။ ရင္ထဲကလည္းတလွပ္လွပ္နဲ ့ခ်ားစီးတဲ့အခါ အေပၚ ကေနေအာက္ ကုိလည္က်တဲ့အခါ ျဖစ္ေပၚတဲ့ခံစားမႈမ်ိဳး။ ခဏေနေတာ့ ေအာက္က လႊတ္တင္လိုက္တဲ အေျမွာက္ကုိ ေရွာင္လိုက္တာ ဒဲ့လာတဲ ့ဂ်က္ေလယာဥ္နဲ ့တုိက္မိၿပီး ႏွစ္ေယာက္လံုး ေအာက္ကုိ ေျခကားရားလက္ကားရားနဲ့ ျပဳတ္က်ပါေလေရာ။ ေတာ္ေသးတယ္ ေအာက္က ““ဖုိး”း”ေရာင္းတဲ့ မုိးကာတဲေပၚျပဳတ္က်လို ့။ ဒါေပမဲ ့ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လက္ကုိ ေယာၾကီးခႏၶာကုိယ္က ဖိထားတယ္။ လက္ကုိဆြဲထုတ္လုိ႔မရတာနဲ ့က်န္တစ္ဖက္နဲ ့သူ႔ကုိ တြန္းထုတ္ေတာ့မွ “ဟင္” ခနဲျဖစ္ပီး သူေသေနမွန္းသိတယ္။ အဲ့ေတာ့မွ ေၾကာက္လန့္ၿပီး ဗလံုးဗေထြးနဲ ့ေအာ္မိပါေလေရာ။ “အစ္ကုိၿကီး …အစ္ကုိႀကီး ” တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေခၚလည္းေခၚ လႈပ္လည္းလႈပ္မွ သတိရေတာ့ ေၾသာ္ အိပ္မက္မက္ၿပီး လက္က ေခါင္းေအာက္ဖိေနတာကုိး။ ဒါေပမဲ ့အိပ္မက္ထဲ၀င္လာတဲ ့ေယာႀကီးအေၾကာင္း တစ္ညလံုးဆက္ ေတြးေနမိပါေတာ့တယ္။

ေယာႀကီး နဲ ့ကြ်န္ေတာ္က အရင္တုန္းက ေအာက္နယ္ဖက္မွာ အတူတူေနၾကေတာ့ ညီအစ္ကုိလိုပဲ… စိတ္တူကုိယ္တူ … ဒါေပမဲ ့စရုိက္ေတာ့ မတူဘူး။ ကြ်န္ေတာ္က ““ဖုိး” မွ ““ဖုိး”၊ ေယာၾကီးကေတာ့ “ျမာ” မွ “ျမာ” အႀကိဳက္ခ်င္းမတူၾကဘူး။ အဲ့ဒီတုန္းက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ နွစ္ေယာက္ “ဖုိး” ေရာင္းၾကတာ ။ သိတဲ ့အတုိင္း “ဖုိး”း ေရာင္းေတာ့ ေငြေလးကလည္း အျမဲလိုရႊင္ေနတာေပါ့။ သူနဲ ့ကြ်န္ေတာ္ၾကားမွာ ေငြေၾကးအကန့္သတ္ဆုိတာ မရွိဘူး။ ကြ်န္ေတာ္လည္းရွဴခ်င္ သေလာက္ရွဴ၊ သူလည္း ေပြးခ်င္သေလာက္ေပြးလာၾကတာ။ ေယာႀကီးက က်န္းမာေရးကလည္းေကာင္းတယ္။ ဟုိကိစၥမွာလည္း အရမ္းသန္တယ္။ ဆုိင္းေတာင္အခန္းေတြ သူမေရာက္ဖူးတာ မရွိဘူး။ တဲမွာ “ဖုိး”လာရႈဳတဲ ့စကီ ေတြလည္း တစ္ေယာက္မွ အလြတ္မေပးဘူး။ တစ္ရက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေမးၾကည့္တယ္…. “ ေယာၾကီး …. မင္း ဟုိကိစၥလုပ္တာ ကြန္ဒံုး သံုးရဲ့လားဆုိေတာ့ ကုိယ္ေတာ္က “အုိး… နုိး… နုိး… အဲ့ဒါႀကီးက ဖီလင္ေအာက္တယ္” ….။ ဒါဆုိမင္း “H”…. “ ဟုိး….ဟုိး…..” သူက ကြ်န္ေတာ့ကုိ စကားဆံုး ေအာင္ေတာင္ေပးမေျပာဘူး။ “ဘာလဲဗိုလ္သိန္း… ငါ HIV ပုိးကူးမွာ မေၾကာက္ဘူးလားလို ့ေမးမလို ့မဟုတ္လား…. သိၿပီးသားပါ” ဆုိၿပီး သူ႔လက္ေမာင္းၾကြက္သားကုိ ဟန္ပါပါႏွင့္ ညစ္ၿပတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ကြ်ဲပါးေစာင္းတီး မလုပ္ခ်င္ေတာ့တာနဲ ့ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ပဲ “ ေပါ့” ဆက္ဆြဲေနလိုက္တယ္။

ဒီလိုနဲ ့ပဲ အခ်ိန္ေတြ ကုန္မွန္းမသိကုန္သြားတယ္။ တစ္ရက္ေတာ့ ေယာၾကီးအရမး္အဖ်ားတက္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး သူမွာ ေရယံုေတြလည္း ေပါက္လာတယ္။ အဖ်ားကတက္ ေရယံုကနာဆုိေတာ့ ေတာက္ေလွ်ာက္ေအာ္ၿပီးျငီးေနတာေပါ့။ တစ္ရက္လည္း အဖ်ားမက်၊ ႏွစ္ရက္လည္း အဖ်ားမက်ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မသကၤာေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ ့သူတစ္ရြာတည္းသား ေဇာ္၀မ္းကုိ ဆုိင္းေတာင္ နားခိုရာ ရံုးကုိ လိုက္ပုိ႔ိခိုင္းလိုက္တယ္။ ညေနျပန္လာေတာ့ ေယာၾကီးမ်က္လံုးေတြ မုိ႔ေနတယ္။ ငုိထားတဲ့ပံုပဲ။ ညက်မွ ကြ်န္ေတာ္ကုိေျပာျပတယ္။ “ ဗိုလ္သိန္း…. ငါ AIDS ျဖစ္ေနပီတဲ ့….. ေသြးလာစစ္တာ အရမ္းေနာက္က်တယ္တဲ့ …… HIV ပုိးက အဆမတန္မ်ားေနပီတဲ့ …. ငါမေနရေတာ့ဘူး ဗိုလ္သိန္းေရ” ဆက္တုိက္ေျပာရင္း ငုိေတာ့တာ။ “ ဟာ ေယာၾကီးကလည္း ဒီေရာဂါျဖစ္တုိင္း ခ်က္ခ်င္းမေသပါဘူး…. နားခိုရာ ရံုးကေပးတဲ ့ေဆးေလးမွန္မွန္ေသာက္ ကိုယ့္က်န္းမာေရးလဲ ကုိယ္ဂရုစိုက္ေနရင္ ႏွစ္အကန့္အသတ္မရွိေနနုိင္ပါတယ္ကြာ” လို႔ကြ်န္ေတာ္လည္း အားေပးစကား ေျပာေပးပါတယ္။

တစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ ေယာႀကီးအေျခေနတအားဆုိးလာတယ္။ လူရုပ္ေတာင္မေပၚေတာ့ဘူး။ ေဆးခန္းလည္း မွန္မွန္မသြား အစာလည္း မွန္မွန္မစားဆုိေတာ့ ေလွကားထစ္ေတာင္ ေျခမၾကြႏုိင္ေအာင္ျဖစ္လာတယ္။ ရြာမွာပဲ ေသခ်င္တယ္ လုိ ့သူေျပာခဲ ့သလိုပါပဲ သူ့သူငယ္ခ်င္းက ရြာလိုက္ပုိ႔တာ ရြာေရာက္ၿပီး ေနာက္တစ္ရက္မွာပဲ ေယာၾကီး ဆံုးၿပီးဆုိတဲ ့သတင္းၾကားလိုက္ ရတယ္။ အကယ္ရ်္သာ ေယာၾကီးသာ ကြန္ဒံုးကုိ စနစ္တက် သံုးခဲ့မယ္….. ေသြးကို ေစာေစာစီးစီး စစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ျဖင့္…….

ေတြးလက္စအေတြးကုိျဖတ္ရင္း ……“ ေအာ္…… ေယာၾကီးေရ ဒီဇင္ဘာ ၁ ရက္ ဆုိရင္ မင္းတုိ႔ရဲ့ေန႔ေရာက္ၿပီ။….. သူငယ္ခ်င္းေယာႀကီး ေကာင္းရာ သုဂတိလားပါေစဟုသာ ဆုေတာင္းရင္းး။ ။

AHRN သတင္းစာေစာင္ အမွတ္(၈)မွ တဆင့္ကူးယူေဖာ္ျပသည္။